Wij hebben deze keer voor een jaarconcert in de PassietijdConcert voor Pasen gekozen, het moment dat menig muziekliefhebber naar een uitvoering van de Mattheus- of de Johannes Passion van J.S. Bach gaat. Maar er is veel meer mooie passiemuziek geschreven; ook in de tijd vóór Bach.
Ook verschillende oude componisten hebben het verhaal over de kruisgang van Jezus op muziek gezet; veelal in het Latijn en doorgaans niet als één groot werk. En deze muziek is minder bekend. Vox Antiqua heeft voor dit concert een selectie gemaakt van Passie- en Paasliederen van 12e – 17e eeuwse componisten zoals Orlando Lassus, Palestrina , Anerio, Viadana en de vroeg 18e eeuwse componist Zelenka. Lange lijnen, a capella en polyfoon zijn kenmerkend voor deze muziek en het klinkt daardoor heel anders dan de Barok van Bach en Handel. De te zingen liederen belichten ieder een onderdeel uit het verhaal over de veroordeling, de kruisiging, het lijden van Jezus, zijn moeder met haar verdriet en de opstanding van Jezus, zodat zij tezamen het complete passieverhaal beschrijven. De Lamentaties van Jeremia door Palestrina mogen niet ontbreken, want in de katholieke kerk behoort dit standaard in de mis voorafgaand aan Pasen te worden gezongen. Ook zult u een heel bijzonder muziekstuk horen, dat in zijn herhalende melodielijn wel erg doet denken aan Philip Glass, maar dat van een 12e-eeuwse componist is, genaamd Pérotin. Hij is één van de eerste componisten van wie muziek bekend en bewaard is gebleven. Zijn muziek stamt uit dezelfde tijd als de liederen van Hildegard von Bingen, maar waar zij unisono- klanklijnen componeerde, deed Pérotin dat meerstemmig.
Voor delen uit het Stabat Mater van Pergolesi wordt het koor begeleid door een kistorgel, ook wel portatief genoemd. Het Stabat Mater is oorspronkelijk voor twee vrouwenstemmen geschreven, maar vandaag hoort u een vierstemmige koorversie.
Na al het lijden en verdriet is er het Paasfeest, de wederopstanding, die staat voor hoop, voorjaar en goede verwachting voor de komende tijd. Daarover zingen we aan het einde van het programma: ‘Alleluia’. En ook Pergolesi eindigt zijn 12-delige Stabat mater met stuk over het Paradijs, omdat Jezus voor ons gestorven is, dat wordt afgesloten met een Amen, .
Al met al is het passieverhaal een gruwelijk, maar ook louterend en hoopvol verhaal, dat iedereen op eigen wijze kan interpreteren. Sommigen van u zullen het wellicht relateren aan de huidige, onzekere tijd van destructie en oorlog, zeker omdat de geschiedenis zich in Israël, Gaza afspeelt. Voor anderen gaat het puur om de verklankte gevoelens en om de bijzondere muziek.